Gerda van der Sleen-Vos

                             * 24-11-1962

                              + 12-6-2024

 Slechts zes woorden  

Het was één van de eerste blogs die ik schreef over uitgezaaide borstkanker bij mijn echtgenote (Gerda) en vorige week woensdag 12-6-2024 was het moment dat het lijden voorbij was en is ze rustig ingeslapen. Dinsdag 18-6-2024 was de begrafenis waarbij we op maandagavond voorafgaand de mogelijkheid tot condoleren hadden. Dankbaar ook voor die enorme belangstelling vanuit ons dorp Nieuwlande e.o, familie, vrienden, kennissen, ex collega's, gemeenteraadsleden en de broeders en zusters van de diverse geloofsgemeenschappen in en rond Hoogeveen.
De dankdienst van afgelopen dinsdag was indrukwekkend en ook onze kinderen leverden mooie bijdrages in de vorm van zingen en onderstaand relaas over Gerda's leven. Een dankdienst met een gouden randje en dit zal gedurende mijn hele leven een dierbare herinnering blijven. De dankdienst kan nog nagekeken worden via het You Tube kanaal van de Bethel Hoogeveen: www.beth-el.nl/live
Met ook dank aan:  van der Wenden - Uitvaartzorg -Hoogeveen

Levensloop 1962-2024 

Gerda was de dochter van Stoffer Vos en Truus van Faassen en geboren in 1962 in het ziekenhuis te Coevorden. Haar oudste zus heet Andrea en haar jongste zus Marjan. Omdat haar moeder spierdystrofie had was ze al op jonge leeftijd gewend om thuis ook de handen uit de mouwen te steken.

Van de kleuter- en basisschool in Nieuwlande ging ze naar de MAVO, ook in Nieuwlande.
Ze groeide beschermd op in eigen dorp.
In 1979 haalde ze haar MAVO diploma en op Bevrijdingsdag dat jaar op 5-5-1979 ontmoetten we elkaar in het dorpshuis. Er was een optreden van een popgroep: Dingo. Ik weet niet meer of ze een geweldig concert gaven, dat doet er ook niet toe, de vonk sloeg in ieder geval wél over. We kwamen uit hetzelfde dorp Nieuwlande en waren er beiden geboren en getogen. Toch spraken en zagen we elkaar bijna nooit. Er waren twee christelijke scholen (gereformeerd en hervormd). Gerda ging naar de zogenaamde Gereformeerde in de bebouwde kom en ik naar de Hervormde school aan de Perebomenweg in Nieuwlande Zuid.

We kwamen uit twee totaal verschillende gezinnen. Gerda uit een conservatief christelijk gezin en ik uit een traditioneel christelijk gezin. Onze levens verschilden eigenlijk als dag en nacht; voor mij was uitgaan en feest vieren op dat moment het belangrijkste in het leven. Gerda ging getrouw met haar ouders naar de Vergadering van Gelovigen.

Toen we verkering kregen ging ik een tijdje later ook mee naar de jeugdgroep en de muziekavonden van de Vergadering van Gelovigen. In dat jaar, 1979, ging ze de vervolgopleiding gezinsverzorgster doen in Eelde. Hier ontstond ook een innige vriendschap die voortduurde tot op de dag van vandaag.

Ze kreeg, nadat we verkering kregen van haar vrienden/vriendinnen al mee dat ik het niet zo nauw nam qua levensstijl, dus waarschijnlijk een kortstondige verkering was de waarschuwing. Het moest nogal vreemd overgekomen zijn bij mijn drinkmaten dat, uitgekozen ik, verkering kreeg met een meisje waarvan de ouders een bord in de tuin hadden staan met een Bijbeltekst. De eerste keer dat ik bij haar thuis kwam werd ik hartelijk ontvangen en dat is ook altijd zo gebleven. Het was natuurlijk wel een dingetje dat ik mij volop in de "wereld" bevond, maar daar werd maar een enkele keer over gesproken, maar nooit verwijtend. Het was ook wel zo dat ik wel op de hoogte was van het christelijk geloof, maar het leefde totaal niet persoonlijk voor mij.

De eerste tijd van onze verkering ging ze met mij mee in het uitgaansleven totdat het serieuzer werd en ik ook wel genegen was om zondags eens een dienst te bezoeken. Verbaasd dat ze de zondag ervaarden als een dag om ook plezier te hebben, terwijl ik vanuit mijn opvoeding niet eens mocht vissen op de zondag. Ook de geloofsbeleving was anders en veel persoonlijker dan ik gewend was. Het feit dat je persoonlijk een keus moest maken in het leven met de Heer was anders. In de kerk was ik als kind "gedoopt" en m'n ouders hebben naar hun beste weten mij zo opgevoed. In de gemeente van Gerda was het eerst geloven dan dopen zoals de Bijbel dat ook leert aan Zijn Gemeente: de geloofsdoop. 

Het sprak mij wel aan en ik ging er meer over lezen en horen. Gerda had zich ondertussen al laten dopen op grond van haar geloof. In 1982 verloofden we ons en 8 april 1983 trouwden we en betrokken een huurhuis aan de Zonnedauw in Nieuwlande. Gerda werkte noodgedwongen bij Phillips, omdat er geen baan te vinden was als gediplomeerd gezinsverzorgster. Ik werkte toen aan het spoor, wat ik tot mijn pensionering ben blijven doen. Door de vele onregelmatigheids- en weekenddiensten kwam de zorg voor het gezin veelal op de schouders van Gerda terecht. Al snel raakte ze in verwachting, maar ons eerste kindje kwam te vroeg ter wereld met 26 weken en overleed na 3 dagen in het AMC in Amsterdam. In 1985 werd er nog een jongetje geboren en daarna kwamen er nog 6 meiden achteraan, de laatste werd geboren in 2001. De zorg en het moederschap vervulde ze veelal met plezier en grote verantwoording. Ze was de moeder die ‘s middags thuis was voor de kinderen als ze uit school kwamen, met een koekje en wat drinken. Iedereen was welkom en werd gastvrij ontvangen. De opvoeding kwam dus veelal op Gerda haar schouders neer. Dat we een sprookjeshuwelijk hadden was ook weer niet zo, ook wij kenden goede en minder goede tijden in onze relatie. Blijven knokken voor je relatie was en is nog steeds een vast gegeven.

Ondertussen hadden we een huis gekocht in de Wilhelminalaan waar we in 1989 naar toe verhuisden. Verbouwing op verbouwing volgde, maar we hebben er altijd met veel plezier gewoond. Ook hebben we van allerlei heftige zaken meegemaakt. Van een ernstig auto ongeluk van Bert en mij tot een bijna verdrinking van onze jongste dochter Elsbeth. Wij voelden ons in deze moeilijke periodes gedragen door onze directe omgeving en bovenal door God.

Gerda was actief als zondagsschoolleidster en hielp bij de vakantie Bijbelweek in Nieuwlande en ook daar zijn dierbare vriendschappen uit ontstaan. Ook was ze nog actief in de OR van de Chr. Basisschool als voorzitster.

Bijna elk jaar in de zomervakantie gingen we met de vouwwagen en onze kinderen naar het buitenland. De zomervakantie bestond uit 2 weken vakantie met de kinderen, daarnaast gingen de kinderen 1 week naar een Bijbels zomerkamp waar Gerda bijna 20 jaar voor gekookt heeft. Dit deed ze samen met de latere schoonmoeder van onze zoon. Tja.. wat er toen tussen die 2 is bekokstooft weet ik niet, maar op 1 of andere manier hebben we nu gemeenschappelijke kleinkinderen. Naast deze 3 weken, plakten we er meestal nog een Bijbelstudieweek in Rehe (Sauerland) aan vast met broeders en zusters uit heel Nederland. De band met veel van die mensen bleef en 3 van onze kinderen hebben op die Bijbelvakanties hun partner leren kennen en zijn daarmee getrouwd. We zijn tot nu toe gezegend met 9 kleinkinderen.

Het was in 2008 dat we een vrijstaande woning kochten aan de Brugstraat, waarna weer een complete verbouwing volgde. Voor iemand die verbouwen niet als hobby heeft, was dit wel eens een pittige opgave. Maar, met behulp van mijn schoonvader, hebben we het weer gered en wonen we hier al heel wat jaren met plezier. De kinderen vlogen uit en dan krijg je opeens alle vrijheid om met z'n tweeën te gaan reizen, fietsen en uit eten te gaan.

We hadden altijd al de gedachte, geniet van de mooie momenten die je zijn gegeven. Toen in juli 2018 uitgezaaide borstkanker werd vastgesteld bij Gerda is dat motto niet veranderd. Wel veranderde er nogal veel op het persoonlijke- en medische vlak. Toch konden we achteraf gezien nog veel reizen en leuke dingen doen. In 2018 was het ook dat we naar een andere kerkelijke gemeente gingen, dit was een moeilijke, maar goede beslissing.

De Baptistengemeente in Hoogeveen werd onze nieuwe gemeente en met een reis naar Israël vanuit deze gemeente leerden we nog meer mensen kennen. Veel mensen kenden we er al en we voelden we ons daar helemaal thuis, we kregen veel vrienden waar we lief en leed mee konden delen. Gerda voelde zich als een vis in het water en deed mee aan allerlei activiteiten: van kosterschap tot organiseren van dagjes uit voor de ouderen. De Vergadering van Gelovigen was de gemeente waar onze Bijbelse basis lag en waarvan we zo af en toe de avonddiensten nog bezoeken. Het geloof van Gerda is altijd de kern van haar leven geweest.

Een aantal weken geleden kregen wij een voorlichtingsgesprek over Palliatieve Sedatie. Er werd tijdens dat gesprek gevraagd of ze ook angst had voor de dood. Nee, angst voor de dood had ze niet en Gerda zei dat wanneer haar aardse leven hier beëindigd werd, dat ze naar haar Heer en Heiland zou gaan. 

Afscheid nemen hebben we gedaan met familie, kinderen, kleinkinderen en onze vrienden. Tijdens de laatste periode van haar leven hebben we veel gehuild, gelachen, gezongen en gebeden met iedereen die ons lief en dierbaar is. De woorden die mij ontzettend raakten van Gerda op dinsdagavond 4 juni waren slechts 6 woorden "Bedankt voor al die mooie jaren". Zes woorden die me echt tot tranen toe bewogen en nog steeds, als ik daar aan terug denk. Bedankt dat je mijn echtgenote was en moeder van onze kinderen en oma van onze kleinkinderen. Als gezin hebben we onze moeder en echtgenote tot het eind verzorgd en konden we ook in alle rust en liefde afscheid nemen. We zien elkaar weer terug, hoe weet ik niet precies, maar dat geloof hebben we altijd gehad en gedeeld en we vertrouwen op de beloften vanuit Gods Woord aan ons gedaan.