De Exodus (Uittocht) van het volk Israël uit Egypte!

De route die het volk volgens de beschrijving in Exodus gelopen heeft

Archeologie vond en vind ik nog altijd erg boeiend, heb jaren geleden al eens het plan opgevat om in Israël als vrijwilliger mee te helpen om bij (Bijbelse) opgravingen actief te zijn. Helaas is er dat er nog niet van gekomen en zal gelet op de huidige situatie in het Midden-Oosten er ook niet meer van komen, althans daar ga ik op dit moment vanuit.
Vreemd als je dan deze onbekende opgravingen tegen komt op internet en ook opmerkelijk dat dit soort ontdekkingen niet echt bekend zijn, zoals de El Arish Stone, gevonden in 1887 door een Egyptoloog. In het kleine museum van Isma'ilya, ten noordoosten van Caïro, bevindt zich een artefact dat de Bijbelse Exodus bevestigt. Het staat bekend als de "El Arish Stone". Het is een stuk zwart graniet van twee ton, 1,20 meter lang en 0,75 meter breed. Het werd in 1887 gevonden op een boerderij in El Arish, liggend op zijn kant. Destijds werd het gebruikt als drinkbak voor vee. Toen archeoloog Frances Llewellyn Griffith de granieten plaat vond, was zijn aanwijzing voor de waarde ervan de hiërogliefen. Door te schrijven dateerde hij het object in de Ptolemeïsche periode, met name de 30e dynastie (380-360 v.Chr.), Toen het waarschijnlijk als heiligdom werd gebruikt. De inscripties lijken te verwijzen naar gebeurtenissen zo'n 850 jaar eerder (ca. 1300 v.Chr.) en lijken het verhaal van de uittocht te vertellen: dit verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van de Farao. De zwarte granieten inscriptie bevestigt het verhaal van het splijten van de zee, zoals verteld in Exodus 14. Er staat een unieke hiëroglief op: drie golven en twee messen. De Egyptoloog James Hoffmeier heeft gesuggereerd dat we letterlijk naar de hiërogliefen moeten kijken. Op deze manier bezien is de voor de hand liggende vertaling het ‘scheiden van de zee’ of de ‘gescheiden zee’.  Omdat de El Arish-stone werd gebruikt voor water om het vee te drenken, zijn sommige inscripties geërodeerd, waardoor de inscripties aan de rechter- en achterkant van het monument grotendeels intact zijn gebleven. In totaal zijn er nog 74 regels leesbaar. Eén regel lijkt te verwijzen naar Mozes: hij wordt de “Prins van de Woestijn” genoemd en zijn Israëlitische volgelingen worden de “kwaden” of “kwaaddoeners” genoemd.

De Egyptische tekst vertelt ook hoe Farao de koningin-moeder, Tefnut, achtervolgde, vermoedelijk de koninklijke prinses die ooit Mozes grootbracht, terwijl ze vertrok met de vertrekkende Israëlieten. Dit bevestigt de Talmoed (Sotah 12a), waarin staat dat de prinses vertrok tijdens de Exodus en trouwde met de Israëlitische leider, Kaleb, de zoon van Yefuneh.De steen lijkt ook melding te maken van enkele Bijbelse plagen, waaronder langdurige duisternis en een verschrikkelijke storm. Verder wordt er melding gemaakt van een specifieke locatie naast de plek waar de zee zich scheidde. De plaats heet “Pekharti”. Opmerkelijk is dat deze exacte plaats in Exodus 14:2,9 wordt genoemd als de locatie waar de Israëlieten hun kamp opsloegen vlak voordat de zee spleet. In het boek Exodus wordt het “Pi-Hachiroth” genoemd, ook wel Nuweiba genoemd
Tegenwoordig een toeristische plaats met legio hotels en resorts aan de Rode Zee.

De El Arish stone met inscripties

Een aantal jaren geleden heb ik via Google Earth, aan de hand van de Bijbel , de Uittocht vanuit Egypte via een digitale kaart gereconstrueerd en op Facebook geplaatst. (Zie kaartje)

Dit speelde zich af nadat door een bijzondere geschiedenis de familie van de aartsvader Jacob en zijn zonen, 70 in getal, naar Egypte trokken omdat er een grote hongersnood was in Israël (plm 1743 voor Christus)

De onderkoning van Egypte was destijds Jozef, zijn Egyptische naam: Safenat Paneach (Redder van de Wereld) de zoon van Jacob die via een wonderbaarlijk verhaal de rechterhand van de Farao werd. Al met al verbleef het inmiddels uitgegroeide volk 430 jaar in de streek Goshen.                                                    Toen Jozef overleden was kwamen er andere machthebbers en werd het volk Israël in slavendienst gebracht. Na 430 jaar werden ze uiteindelijk door Mozes uitgeleid.    Dit zou volgens een tijdrekening zijn van in en om nabij het jaar 1313 zijn voor Christus geboorte.                                                                                                   Het huidige land Saoedi-Arabië (voorheen het land Midian in de Bijbel) speelde onder meer een hoofdrol in het leven van Mozes en het volk Israël. De verdere geschiedenis is te lezen in het Oude Testament.